Hoe het begon

Toen ik in 2013 begon met fotograferen voor stichting Earlybirds (prematuur geboren baby´tjes) merkte ik dat het fotograferen van het hele kwetsbare iets met mij deed. Het maakte me stil en tegelijk vond ik het ook heel mooi om dit te mogen doen. Om een verhaal vast te leggen. Geen foto's van 'lach even', of 'denk eens aan iets grappigs' maar een verhaal dat ging over leven en dood. Toen ik mij niet lang daarna aansloot als fotograaf bij de Earlybirds vlinderkindjes (stil geboren baby´tjes tot en met week 24) wist ik dat dit iets was wat dicht bij mijn hart lag.

Toen kwam het afscheid van een lief vlinderkindje dat ik mocht fotograferen. Dat deed veel met me, maar tegelijkertijd voelde ik me vereerd dat ik de foto's mocht maken. Toen ik de ouders van een gepaste afstand vastlegde terwijl het mandje omlaag zakte het grafje in moest ik mijn tranen wegslikken, maar toen ik de foto's later bekeek op mijn computer voelde ik dat dit iets was wat ik moest blijven doen.

En dat heb ik gedaan.

Met heel veel liefde, bevlogenheid, medeleven en compassie.

Als uitvaartfotograaf in Assen en omstreken heb ik meerdere uitvaarten mogen fotograferen, variërend van baby's tot ouderen. En elke keer weer voel ik me als een vis in het water, hoe gek dat misschien ook klinkt. Ik ben van nature iemand die liever op de achtergrond staat en vanaf mijn camera probeer ik de beste foto's te maken en tegelijk onzichtbaar te zijn. Ook vind ik het ontzettend fijn om iets tastbaars achter te kunnen laten voor de nabestaanden. Beelden zeggen zoveel en raken je van binnen.

Elke uitvaart heeft zijn eigen unieke verhaal en juist dat verhaal wil ik vastleggen.