Pieter
Uit respect voor de familie wil ik deze blog zo anoniem mogelijk houden en daarom zijn enkele feiten veranderd en is Pieter een fictieve naam
Pieter* uit Assen (Drenthe) was een fitte man van rond de zestig. Erg sociaal, altijd in voor een praatje. Een bevlogen man die graag meedacht met anderen. Nog zeer actief en betrokken binnen een groot netwerk van zijn beroepsgroep, cliënten, zorgverleners, en vele verwanten van al die mensen. Kortom: een graag geziene en behulpzame man.
Pieter kwam een jaar lang zorg-gerelateerd tweemaal per week bij ons thuis voor ons jongste zoontje en daarnaast zag ik hem wekelijks bij een andere activiteit van onze oudste zoon. In de loop der tijd bouwden we een band op. Ons jongste zoontje was nog maar vier maanden toen Pieter voor het eerst bij ons kwam en zodoende was er elke keer ruim de tijd om, naast de behandeling, over allerlei onderwerpen te praten.
Diverse onderwerpen kwamen voorbij; van werkgerelateerde onderwerpen tot opvoeding, van hoe om te gaan met corona tot onze muzieksmaak. En natuurlijk fotografie, want daar had Pieter ook wel affiniteit mee. Het was erg leuk om elke keer weer iets te kunnen delen over een gedane gezinsfotoshoot, of mijn werk als trouwfotograaf en uitvaart fotograaf.
Dat ik slechts twee maanden na de laatste behandeling van ons jongste zoontje foto's zou maken bij de condoleance van Pieter had ik nooit verwacht.. Zomaar ineens, plotsklaps, was Pieter er niet meer. Tot grote schok van zijn familie en vrienden, maar ook van al die andere mensen die op de een of andere manier in relatie stonden met Pieter.
Uitvaart fotograaf
Als iemand die ik ken overlijdt is mijn eerste gedachte: ' wat kan ik voor de nabestaanden betekenen?'
Met alle liefde wil ik eten koken, kinderen opvangen of op welke manier maar te hulp schieten, maar het afscheid fotograferen is dan toch het eerste wat in me opkomt. Omdat ik weet hoe waardevol foto's tijdens een afscheid kunnen zijn. En ook wel omdat, in het geval van een bekende, het toch een soort verwerking is. Het helpt me enorm om op deze manier dienstbaar voor anderen te kunnen zijn. Niet om het fotograferen op te hemelen want uiteindelijk is het afscheid rauw verdriet en daar doet op dat moment een fotograaf niet zoveel aan af. Maar achteraf hebben de foto's wel waarde, dit is wat ik ook geregeld terugkrijg van mensen als ik de foto's overhandig.
Van de familie van Pieter mocht ik foto's komen maken tijdens de drukbezochte condoleance. Door het grote netwerk van Pieter kwamen hier vele mensen op af. Ik was dankbaar om als afscheidsfotograaf een herinnering te mogen maken, ook al vond ik het intens. Het verdriet wat groot aanwezig; duidelijk was dat het overlijden van Pieter een gat geslagen had in vele harten.
Dit raakte mij het meeste
Op een tv scherm in een hoek van de grote ruimte werd een diavoorstelling afgespeeld. Terwijl iedereen in een lange rij de familie aan het condoleren was en langzaam doorschoof naar de kist, die in een kleinere ruimte ernaast stond tussen een zee van bloemen, zat ik even stil in een hoekje en bekeek de foto's die voorbij kwamen. Ik vergat te fotograferen en staarde naar het beeld. Wat was het onwerkelijk om hier het leven van Pieter voorbij te zien komen. Vele herinneringen met zijn familie, zijn gezin. Ik zag vreugde en liefde. Geweldige foto's van een jongere Pieter, een familieportret. En een aantal foto's die ik nog niet lang daarvoor tijdens een fotoreportage zelf gemaakt had van een activiteit waarbij ook Pieter aanwezig was en naar de familie had gestuurd.
Ik besefte me dat hij er echt niet meer was.. en vooral dat zijn familie verder moest zonder hem en wat een impact dat zou geven. Zijn lieve dochters die elders in de ruimte stonden om de condeleances te ontvangen van vele mensen. De vrouw van Pieter die ineens haar man kwijt was. Vlak daarna fotografeerde ik de kist. Hier hadden de kleinkinderen van Pieter teksten voor hem opgeschreven die heel wat mensen die dag tot tranen toe geroerd hebben.
Toen ik korte tijd later de foto's naar de familie stuurde kreeg ik lieve reacties en ik was blij dat zij er blij mee waren, al is blij in deze context een beetje een raar woord. En toch ben ik dankbaar dat ik iets kleins heb kunnen meegeven aan de familie in de vorm van foto's.
Hier sluit ik mijn eerste blog mee af. Fijn om iets te kunnen delen over mijn gedachten en gevoelens met betrekking tot mijn werk als afscheidsfotograaf in Assen en omstreken. Ik hoop van harte dat ik nog vele mensen ten dienste mag zijn door te fotograferen tijdens begrafenissen en uitvaarten. Al klinkt dit natuurlijk wel een beetje gek. Want het mooiste was geweest als het helemaal niet nodig was...
Mirjam van der Kuijl - uitvaartfotograaf Assen en omgeving
" Met liefde, aandacht en medeleven leg ik het laatste afscheid vast "
